Terwijl ik de juiste woorden niet vind, probeer ik te zoeken...
Jij was mijn waarheid, mijn gids.
Jij vertelde mij goed en kwaad, zwart en wit
en hoe dan ook altijd juist.
Mijn lach en sinds kort mijn traan, elke traan die ik koester
als een diamant zo puur.
Jij heelde mijn wonden hoe oppervlakkig dan ook,
voor deze wonde is zelfs tijd niet voldoende.
Als ik ook maar een idee had hoe diep de jouwe waren
dan probeerde ik met alle kracht het litteken te vervagen.
Jij was mijn spiegel en leerde me opnieuw kijken,
naar de wereld en mezelf.
Maar nu ben ik verblind en het zicht op alles kwijt.
Jij was mijn eerlijk antwoord dat ik soms niet wou,
maar bovenal de schouder waarmee
ik gewoon niet zonder wou.
Jij bent voor mij de zon, verwarmend, groots en
je beseft pas hoe onmisbaar als het er niet meer is.
Je afwezigheid valt zwaar maar nu is het
voor altijd de zon en jij die over mij straalt.
Dikke kus en een eeuwige knuffel,
u bakviske.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten